Λιθογραφία (εικόνα) του Αγίου Δημητρίου παλαιωμένη σε ξύλο πεύκου με τρέσες.

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη περίπου το 280 μ.Χ., όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Μαξιμιανός. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και ανήλθε γρήγορα στα υψηλά αξιώματα του ρωμαϊκού στρατού. Ασπάστηκε τη χριστιανική πίστη και έγινε κήρυκας του Λόγου του Θεού στη Θεσσαλονίκη. Δίδασκε την Αγία Γραφή σε νεαρούς μαθητές σε υπόγειες στοές της πόλης, γεγονός που προκάλεσε το μίσος των ειδωλολατρών. Ο Δημήτριος συνελήφθη για τη δράση του και οδηγήθηκε μπροστά στον Μαξιμιανό. Ο αυτοκράτορας ζήτησε από τον Άγιο να απαρνηθεί τη πίστη του και όταν εκείνος αρνήθηκε, διέταξε τη φυλάκισή του.

Εκείνη την περίοδο ο Νέστορας, μαθητής του Δημητρίου, νίκησε με τη βοήθεια του Θεού και την ευχή του Αγίου, τον ανίκητο ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο σε αγώνες που διοργάνωσε ο Μαξιμιανός. Η οργή του αυτοκράτορα ήταν μεγάλη, με συνέπεια να διατάξει την θανάτωση του δασκάλου και του μαθητή. Ο Δημήτριος τάφηκε στον τόπο που μαρτύρησε και από τον τάφο του ανάβλυζε μύρο, γι'αυτό και ονομάστηκε Μυροβλήτης. Η μνήμη του εορτάζεται από την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία στις 26 Οκτωβρίου εκάστου έτους. Τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’.

Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.