Λιθογραφία (εικόνα) του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου παλαιωμένη σε ξύλο πεύκου με τρέσες.

Ο Άγιος Ιγνάτιος διετέλεσε επίσκοπος στην Αντιόχεια της Συρίας από το 70 μέχρι το 107 μ.Χ. Συγκαταλέγεται στους Αποστολικούς Πατέρες, διότι διατήρησε και συνέχισε την αποστολική παράδοση και είχε συναναστραφεί με τους Αποστόλους. Διακρίθηκε για το συγγραφικό του ταλέντο και αναδείχθηκε σε επίσκοπο υψηλού οικουμενικού κύρους, με αποτέλεσμα η φήμη του να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή της Συρίας. Εκείνη την περίοδο, αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Τραϊανός, ο οποίος συνέχισε τους διωγμούς των χριστιανών που αρνούνταν να τον λατρέψουν ως θεό. Ο Ιγνάτιος συλλαμβάνεται και οδηγείται δέσμιος στη Ρώμη. Εκεί ρίχτηκε στο Κολοσσαίο και κατασπαράχτηκε από άγρια και πεινασμένα θηρία.

Σύμφωνα με την παράδοση, απέκτησε το προσωνύμιο «θεοφόρος», επειδή λέγεται πως μετά από το μαρτύριό του είδαν χαραγμένο στο στήθος του το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μητρόπολη Βεροίας.

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους, Βαρνάκοβας Ναυπακτίας και Νταού Πεντέλης, στην Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 20 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείῳ ἔρωτι ἐπτερωμένος, τοῦ σὲ ψαύσαντος χερσὶν ἀχράντοις θεοφόρος ἀνεδείχθης, Ἰγνάτιε καὶ ἐν τῇ Δύσει τελέσας τὸν δρόμον σου, πρὸς τὴν ἀνέσπερον λῆξιν ἐσκήνωσας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.