Λιθογραφία (εικόνα) του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά παλαιωμένη σε ξύλο πεύκου με τρέσες.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς υπήρξε μέγας πατέρας της Εκκλησίας και οικουμενικός διδάσκαλος. Γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη από επιφανείς γονείς και σπούδασε γραμματική, φιλοσοφία και ρητορική. Σε ηλικία είκοσι χρόνων αναχώρησε για το Άγιο Όρος και έλαβε το μοναχικό σχήμα από τον Γέροντα Νικόδημο της μονής Βατοπαιδίου. Αργότερα μετέβη στο κοινόβιο της Μεγίστης Λαύρας, όπου παρέμεινε για τρία έτη. Το 1326 μ.Χ. χειροτονήθηκε ιερέας στη Σκήτη της Βέροιας και το 1333 μ.Χ. τοποθετείται ηγούμενος της μονής Εσφιγμένου. Έπειτα, εκλέγεται μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και παρέμεινε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο μέχρι τον θάνατό του το 1359 μ.Χ., εξυψώνοντας το φρόνημα του κλήρου και την λειτουργική ζωή της πόλης.

Ο Γρηγόριος ο Παλαμάς ο Θαυματουργός υπήρξε διαπρεπής θεολόγος του Ησυχασμού και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη χριστιανική Εκκλησία στις 14 Νοεμβρίου εκάστου έτους. Τα τίμια λείψανα του Αγίου φυλάγονται στον μητροπολιτικό ιερό ναό της Θεσσαλονίκης, της οποίας είναι συμπολιούχος, μαζί με τον άγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τον Μυροβλήτη.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. δ’.

Ὀρθοδοξίας ὁ φωστήρ, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα καὶ διδάσκαλε, τῶν Μοναστῶν ἡ καλλονή, τῶν θεολόγων ὑπέρμαχος ἀπροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης τὸ καύχημα, κῆρυξ τῆς χάριτος, ἱκέτευε διὰ παντός, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.