Λιθογραφία (εικόνα) του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού παλαιωμένη σε ξύλο πεύκου με τρέσες.

Ο Άγιος Νικηφόρος, κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης, γεννήθηκε στο χωριό Σηρικάρι των Χανίων στα τέλη του 19ου αιώνα. Σε ηλικία 13 ετών εμφάνισε τα πρώτα σημάδια της ασθένειας της λέπρας και για να αποφύγει τον εγκλεισμό στην Σπιναλόγκα, έφυγε για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Το έτος 1914 μ.Χ. μετέβη στη Χίο, οπού εγκαταστάθηκε στο λεπροκομείο του νησιού. Εκεί γνώρισε τον Άγιο Άνθιμο και με τις ευλογίες του εκάρη μοναχός με το όνομα Νικηφόρος. Το 1957 μ.Χ. ο Άγιος έφυγε από τη Χίο και πήγε στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας στην Αθήνα. Η κατάσταση της υγείας του είχε επιβαρυνθεί δραματικά καθώς τα μέλη του σώματός του είχαν παραμορφωθεί από την λέπρα.

Σε ηλικία 74 ετών, το έτος 1964 μ.Χ., ο πατήρ Νικηφόρος παρέδωσε τη ψυχή του στο Θεό. Ο Άγιος διακρίθηκε για την ασκητική του ζωή και την πραότητα του χαρακτήρα του. Τα θαύματα που επιτέλεσε κατά τη διάρκεια της ζωής του υπήρξαν πάρα πολλά. Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 4 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον

Ήχος α΄.

Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.